In mijn leven zijn er verschillende momenten geweest waarin ik mezelf afvroeg waar ik heen wilde. Wat ik wilde doen. Waar nou echt mijn passie ligt. Daar heb ik nooit meteen een antwoord op gehad. Maar er is wel altijd een drive geweest. Een drive om daar achter te komen en weer het volgende te ontdekken. Die drive werd in de afgelopen jaren enorm op de proef gesteld. Zo waren er vaak momenten van inspiratie, maar tegelijkertijd lagen die momenten soms ten grondslag van een hoop onzekerheid. Want wat doe je er mee? En red je het daar wel mee? Toen ik in 2015 mijn eerste studie had afgerond, haalde ik mijn eerste onschuldige freelance opdracht binnen. Zo via-via, weet je wel. Of ik een logo wilde ontwerpen voor ze. En ja, dat wilde ik toen wel. Ik had alleen nooit gedacht dat dat het startschot zou zijn voor de jaren daarna.

Proeven

Maar eerst nog even een jaar reizen, dat stond altijd op mijn verlanglijst. De wereld rond. Kijken hoe mensen in andere culturen leven. In Azië welteverstaan. Ik leerde daar veel nieuwe mensen kennen. Zowel reizigers als lokale bevolking. En allemaal vroegen we elkaar hetzelfde: Wat brengt jou hier? Wat wil jij in het leven? En waar hoe geef jij daar richting aan? Zelf gaf ik ook antwoord op die vragen. Zo bracht de reis mij dichterbij mijn verborgen hobby: Lekker eten en drinken. Ik ben altijd opgevoed door, aan de ene kant, mijn vader met een horeca-paplepel en aan de andere kant een moeder met Indonesische roots. “Eerst proeven voor je oordeelt”, zo leerde ik altijd van hen. En hoe ouder ik werd, hoe meer ik besefte dat die regel niet alleen op ging voor het eten op je bord. Proeven is wat je dagelijks in je leven doet. Van je omgeving, van een sfeer of van emoties. Zo leerde ik in Azië elke cultuur beter kennen door er van te proeven. Een les die zich in de jaren daarna nog veel vaker voor zou doen.

Maar ondanks een hoop mensenkennis en een nog verder uit de hand gelopen liefde voor eten, bracht het reizen mij niet een antwoord op alles. Zo twijfelde ik nog steeds enorm aan hoe richting wilde geven aan mijn leven op het gebied van werk. Ontwerpen vond ik nog steeds leuk, zo proefde ik. Maar mijn oordeel was ook dat ik niet alleen drukwerk wilde blijven maken. Want zo voelde het: ik maak drukwerk. Zo besloot ik aan het einde van mijn reis dat ik nog een opleiding wilde doen. Een die mij de “drukwerk-bril” weer kon laten afzetten. Blijven ontwerpen, maar meerdere facetten daarvan ontdekken. Meer proeven!

Ervaren

Zo begon ik in 2016 met een nieuwe opleiding: Communications & Multimedia design. De opleiding, aan de Avans in Breda, bracht me een hoop plezier, uitdaging, nieuwe ontdekkingen en uiteindelijk een duidelijke richting. Zo ontdekte ik dat ik mijn skills als grafisch ontwerper breder inzetbaar kon maken. Niet alleen offline door middel van drukwerk. Maar ook online via websites, advertenties en sociale media.

Mijn tijd bij de Avans was ook weer het moment waarop ik mijn freelance diensten weer oppakte. Ik heb er altijd van gehouden om dingen die ik leer zo snel mogelijk toe te passen in de praktijk. Met een opleiding als leeromgeving en de groeiende ervaring als freelancer heb ik snel nieuwe skills weten te ontwikkelen. Maar nog steeds ervaarde ik geen helder inzicht over mijn toekomst. Een ding uitkiezen en dat vervolgens maar uitvoeren tot mijn pensioen is niet iets waar ik mijn geest mee voed. Ik ben altijd een persoon geweest die meerdere prikkels nodig heeft. In zowel zijn werk als zijn omgeving. Dan werk ik het beste!

Ze zeggen wel eens dat wanneer je in de Horeca hebt gewerkt, je het nooit echt meer los laat. Weet je nog dat lesje over proeven wat ik eerder beschreef? Ik denk dat ik van Horeca ronduit te veel heb gegeten om dat nog los te laten. Bij mij zit het Horeca zo enorm in het bloed, dat het bij mij altijd kriebelt om het toch weer op te pakken. Zelfs mijn omgeving vraagt me altijd wanneer ik mijn eerste zaak open. De keuze tussen Horeca en ontwerpen is voor mij nagenoeg onmogelijk. Zoveel heb ik van deze branche geproefd en gegeten. Dus wat doe je dan? Juist, je drinkt wat!

En zo besloot ik in 2019, ondanks mijn focus op mijn opleiding, me te toch weer te verdiepen in een stukje Horeca. In de wijnwereld wel te verstaan. Ik haalde in datzelfde jaar mijn eerste WSET-onderscheiding. Ook sloot ik mij in no-time aan bij verschillende proefclubjes. Nu twee jaar later, geef ik zo nu en dan een proeverij én bespreek ik mijn bevindingen in een podcast: WIJNREC. Zoals ik al zei: ik moet mezelf prikkelen, dan ben ik op mijn best.

Creëren

Algoed. In de afgelopen 6 jaar heb ik enorm veel geproefd en ervaren. Verschillende ingrediënten. Verschillende technieken. In 2020 ben ik ook aan het Avans afgestudeerd. Inmiddels dus twee diploma’s verder. Dan ga je wel aan het werk zou je zeggen. Maar nee, niet echt. Na het afronden van mijn studie vorig jaar volgde een gekke periode. Een waarin ik veel na heb gedacht over wat ik nu eigenlijk wilde met alles wat ik heb geproefd en ervaren. En hoewel ik altijd leergierig ben om meer te proeven, voelde ik toch ook wel dat het nu wel echt een keer richting moest geven aan mijn werk. Zo solliciteerde ik op een aantal ontwerpfuncties. Maar eigenlijk voelde het meer als een toevlucht. Een stap die je maakt omdat het inmiddels zou moeten. Maar diep van binnen wist ik dat ik daar nu niet gelukkig van zou worden.

Iemand zei ooit eens tegen mij: “Negeer niet de dingen in het leven waar je onbewust steeds naar terugkeert. Vaak zijn dat de aspecten in je leven waar je echte interesses liggen”. Dat is een tijdje door mijn hoofd blijven rond spoken. Want is dat voor mij nu Horeca of ontwerpen? Voor mij viel het kwartje toen ik besefte dat ik niet hoefde te kiezen. Want beide zijn terugkerende factoren in mijn leven. En het één sluit het ander niet uit. Het woord creatie ligt daaraan ten grondslag. Voor zowel een chefkok of barman als voor een ontwerper geldt namelijk hetzelfde: allemaal creëren ze een beleving. Iets wat iemand kan proeven en ervaren. Hierdoor besefte ik: creëer! Ik heb alle juiste ingrediënten in huis om mijn eigen recept samen te stellen.

In Italië praten ze over de kunst van het weglaten. Maar ik denk dat mijn Indonesische roots mij toch geleerd hebben dat een boemboe een fantastische basis kan zijn voor een super gerecht. Daarom besloot ik om mijn ingrediënten samen te voegen tot een nieuw krachtig recept: Studio Nicks.

Met Studio Nicks bundel ik mijn expertise op het gebied van design samen met mijn liefde voor de Horeca. De branche die ik begrijp. De branche waarvan ik ook heb geproefd. Een branche die ik heb ervaren. En voor deze branche wil ik dus iets terug doen. Ik laat de Horeca proeven wat er nodig is om hun gasten te bereiken. Zowel online als offline.

Ik ben overtuigd dat dit recept werkt. Aan mij de taak om de wereld dat te laten zien. Want als ik een ding heb geleerd: Proef en ervaar. Daarmee creëer je de weg naar de juiste beleving!